عید امسال هم گذشت مثل پارسال
در چنین روزی در سال گذشته خاطرات خوبی دارم
خاطراتی ک در میون انبوهی از فشارهای روحی جایی عمیق به اندازه ی حفره تو دلم باز کرده و فراموش شدنی نیست
سربندر و کشتیرانی و ابادان و ووووووووووو
تا چند روز دیگه منم میرم به سمت تقدیری بی هویت و ناشناخته .
زندگی یعنی همین
همین ک قدم هات رو به سمت اینده نامعلوم بلند و بی وقفه برداری....
گاهی با خودت فک میکنی معنا و هدف موندت زندگی کردنت چ مفهومی میتونه داشته باشه ؟
چ هدفی پاهای بودنت رو به زمین متصل کرده ؟
اونوقته ک به اطرافت نگاه میکنی و تموم بهانه ها رو از نظر میگذرونی و داشته هات رو یکی یکی از ذهنت عبور میدی و با اطمینان میگی همینه ... همینی ک این اتصال رو برقرار کرده و اجازه نمیده در فضایی اغشته به عطر رهایی پرواز کنی و بدون نگاه کردن به پشت سر فقط بالهای ازادیت رو بگشایی و تا افق ناشناخته ها بری و بری و بری .....انقد اوج بگیری ک ن اثری از زمین باقی بمونه و ن جسم اثیریت .....
ادما چقد عوض شدن
نوع شخصیت و برخورد و طرز فکرشون چقد متفاوت شده اما شاید در واقعیت این من باشم ک تغییر کردم
تقدیر از من شخصی متفاوت ساخت
من فعلی دست پرورده خاطراتی هستم ک روزی خاطره نبود . تمام وجود از برخورد با نسیم و عطر خوش زمانی به نام گذشته به رعشه دراومده عید پارسال دنیا حال و هوای دیگه ای داشت بر عکس امسال ک همش زجر بود و غصه و تلاش برای فراموش کردن کسی یا کسانی ک روزی در کنارم بودن و امروز نیستن و تبدیل به تقویم تاریخ شدند
و من الان احساس میکنم غمگینم
امروز خیلی بی حوصله بودم و هستم
گذشته همیشه با ماست
حتی بقدر لحظه ای ما رو رها نمیکنه
بعضی ها از اشتباهات خودشون درس میگیرن و بعضی دیگر راه خروج رو گم میکنن .
وقتی مسیر رو گم کنی دیگه به راه اومدن سخت میشه
اره درستش همینه سخت میشه
امروز بچه ها رفتن
منم کم کم باید اماده بشم برا رفتن
نمیتونم بگم خیلی خوش گذشت چون اصلا حوصله نداشتم
و این حوصله نداشتن اجازه لذت بردن رو ازم گرفته
دلم میخواد خیلی زودتر وارد مرحله زندگی ابدی بشم
و این تنها ارزوی من در سال جدیده