امروز هم میخوام برم شهر کتاب
احساس میکنم ذهنم در فضای معلق میان کتابها و کلمات و دفتر دستک های پر زرق و برق اونجا پهن شده
اه کتاب .... اثار خیلی از نویسندگان رو دوست دارم بخصوص اونایی ک افکارشون ترکیبی از فلسفه مدرن و نوعی ظریف و محسوس سنتی هستش ....
دوس دارم در اون فضا تمام اطلاعات ذهنم رو جمع کنم ... تجزیه تحلیل کنم و در نهایت به نقطه صفر برسم به انجماد دانسته ها ..... اگاهی یی ک قرار ست در اون لحظه به نتیجه چشم گیری نرسد و با چشمانی گرد شده و متعجب در میان انبوه وسایل ریز و درشت و تجملاتی در طبقات زیرین اونجا گ حتی بدلیل به چشم نیومدنها نظافت هم نمیشود و پر از غبارست کتاب مورد علاقه م را پیدا کنم .... کتابی در خور علایق و ذهن مبتکرم ک مرا کلمه به کلمه به داخل حروف کتاب بکشاند و جوری خاص زندگیم رو تحت تاثیر قرار بده ،....
اه ک من چقد عاشق شخصیت والای شمس تبریزیم و ازون بیشتر مولانا .... ک اگه مولانا نبود شمس اینقد دست نیافتنی و زیبا جلوه نمیکرد مثل مجنون و هزاران عاشق دیگه .... ک با موندنشون به عشق اعتبار بخشیدن .... و به نقطه ای رسیدن ک دیگه خود شخص براشون مهم نبود ...اره مهم نبود ...مهم اه جگر سوزی بود ک به یادگار قراره تا پای گور با خودشون حمل کنند
امروز میخوام برم شهر کتاب هر چند ن مثل سابق ...عصا قورت داده با ژست ی زن روشنفکر ک احساس میکنه خیلی سرش میشه ... مدتهاست با حرف حرف کتابها زندگی میکنم باید خودم رو به هیچ برسونم ..... هیچ هیچ ..... شاید در بین هیاهوی اینهمه هیچ ذره ای از خودم رو فارغ از زنگار روزگار پیدا کنم
امروز ی مرحله سخت از زندگیم رو پشت سر گذاشتم
فهمیدم زمان زیادی ندارم
حالا چی میشه ک یهویی تصمیم بگیری عمر به یغما رفته رو جبران کنی عایا ؟!
خب اگه چنین تصمیمی گرفتم حتما میشه
تازه متوجه شدم اینجا از زمان عقبه منظورم همین وبلاگه
پ ن ....
شدم خوره کتابخونی .... احساس میکنم کسی عقربه ها رو روی دور تند گذاشته ... واسه همین به هیچ کاری نمیرسم و مدام وقت کم میارم ....فک کنم ذاتش کمی مشکل داشته باشه...وگرنه من ک با کسی مشکلی ندارم تازشم به همین زودیها رفتنیم
حس امشبم
اهنگ لالایی از زند وکیلی
کاش میشد لگام این شبهای تبدار رو به دست بگیرم
هر چند سعیم بر این ست ک تسلیم محض این لحظات سخت و طولانی باشم و حضورشون رو خوش امد بگم و فرار نکنم از تو از خودم از دنیا از زندگی از حقیقت از واقعیت و از ....
امروز کسی میگفت همیشه در دل بدترین اتفاقات .....بهترین حوادث نهفته
عجب داستان راز الودی ست قصه سردرگمی
قصه ای ک اغازش عشق بود و ادامه اش دلدادگی و نهایتش جنون !
پ ن ...
عجب شب پر دغدغه ای
بگذر از من ای به لامکان ره سپرده
نمیدونم چرا امروز هر چی مینویسم دلم اروم نمیگیره
دلم میخواد یکبار برای همیشه خودم رو از شر این دل اشوبه ها .... دلشوره ها خلاص کنم
باید از مرزهای انکار عبور کنم
عشق ک حد و مرز نمیشناسه لعنت به هر چ منطق های افراطی ست ... ولی مگر منطق هم افراطی و غیر افراطی داره منطق منطقه ... خشک و ملال اور
خسته م ازین همه تصویر سیاه و سفید روزگار خاکستری
چرا فراموشم نمیشود
هر لحظه به تو نزدیکتر هر لحظه دورتر
کسی الفبای روزهای وهم الودم رو نمیداند .... نمیفهمد
روزی ک حالم فقط کمی بهتر ازین بود حتما خواهم نوشت
از کسی ک شانه هایش ...اغوشش سرزمینم بود
کسی ک در من جاودانه شد
تا من به سادگی وزیدنش ابستن درد شوم
دردی به وسعت جدایی
کسی ک عشق نمیدانست
و اما من مجنون وار در جهان هستی ماندگارش کردم
پ ن ....
هذیانهای یک عدد من در روز ی سرد ! و بی پایان پر از اندوه
روزی من هم شاعر بودم !