اولین گزینه شناخت ارزشمندی های وجود....ابتدا شناخت خود انسان ست
چیزی ک به واسطه اون انگیزه ماندن و بودن و لذت بردن رو در ادمی تقویت میکند
و به چراهایی ک مرتب در ذهن الارم میزنند پاسخگو خواهد بود
چراهایی ک گاها منشا اشتباهاتی ست ک با گذر زمان شاید کمرنگ اما پاک نخواهد شد
حس عجیبی ست اینکه وجود تجارب میتواند در ایجاد انگیزه و همذات پنداری
با افرادی شبیه خودمان همدردی کرد و قدم برداشت ...
و گزینه اخر بستن تمام راهها به افرادی ک به گونه ای زخم زده ند یا نمک بر زخم پاشیده ند
افسوس !
ادمی ست دیگر گاهی با چشمانی بسته پا به گردابی میگذارد ک روند زندگیش را تغییر میدهد و بنوعی مختل میسازد تا از ما شخصیتی دیگر بسازد با اخلاق و رفتاری متفاوت....
و اینگونه میشود ک ما هرگز ادم سابق نخواهیم شد
پ ن ....
زندگی کلاس درسی ست ک هرگز پایانی بر ترم های ان نیست و بازگشتی برای جبران اشتباهات !
اخر نوشت ...
باید این واقعیت رو پذیرفت ک در امتحان عشق هر دو و همه مردود و رد بودیم