در زندگی مواقعی وجود داره ک ادمی شدیدا احساس ضعف و ناتوانی میکنه و الان در همین لحظه این حس تلخ و بد مثل خوره روحمو میخوره .....
دم صبح نوشت یعنی عمق فاجعه ....یعنی استیصال و درموندگی
گاهی عجیب دلت میخواد به دیگران کمک کنی ولی نمیشه .....
و این نشدن ها خاطر و ذهن رو درگیر اندوه میکنه ....
کاش همه ادما میدونستن زندگی کردن این چیزی نیست ک در تصورمون جا گرفته ..... ما درک درستی از واقعیت زندگی نداریم به همین دلیل از اصل جا افتاده ایم و این واقعیت جانسوز عمری را ک از خداوند هدیه گرفته ایم رو با ناشکری هدر میدیم افسوس .....افسوپس..... نشد ک بشه ....ولی من به عالم تناسخ اعتقاد دارم پس فقط لازمه منتظر بمونم و دلخوش به اینده و الطاف خداوندی باشم