سخت ست پذیرفتن واقعیتی چنین تلخ
ک وقتی درد رشد کرد و همچون درختی تنومند وجودت را
در بر گرفت بالاجبار رشته های تعلق یکی بعد از دیگری از هم میگسلد و تار و پود مهر و محبت را می خشکاند و تو مجبوری بپذیری انچه را ک نباید ...ک نشاید ....و به تعبیری روان تر وقتی نمیتوانی شرایطی را تغییر بدهی با ان مدارا کن قبل از انکه شکوه ادمیتت زیر سوال برود
ادم هایی ک پر از واژه ند دنیای عمیق تری دارند و نگاهی نافذتر ....امان از وقتی ک به درد ناچاری دچار شوند !