کجا باید برم ......روزبه بمانی
بگشا پنجره را
سجده بر خاک بزن
موعد کوچ رسید
دل به دریا بسپار
پاورقی.....
ادمهایی مثل من افسرده نیستن فقط خسته ن از زندگی ک تکرار ......غذای هر روزه روزگارشون هست
خسته ن از دیدن چهره هایی ک فراموش کردن انسانیت بخشی از روح و وجود نهادینه در وجودشون هست
ادمهایی مث من بخدایی اعتقاد دارند ک همیشه و در همه حال کنارشونه و تنهاشون نمیذاره خدایی ک رنج کشیدن رو بخشی ناگسستنی از ماهیت انسانی شون میدونه
فقط خودم میدونم ک به هنگام فرا رسیدن مرگ و رسیدن به نقطه اوج کمال چ حس لذت بخشی منو در بر میگیره
تکرار هر روزه این حس شیرین به من امید زندگی میده
مرگی ک پایان تمام سختی هاست و این وعده همان خدایی ست ک هرگز لطفش رو ازم دریغ نکرده