به بلندای جایی رسیده م ک همه ادمها ... روزمرگی ها در نگاهم کم رنگ تر و تو خالی تر جلوه میکند ...
دنیا چنان تلنگری بهم وارد کرد گ زلال بودن خاصیت و ماهیت درونی من شد و روحم رو تصفیه کرد
ادمها به من یاد دادند ک تلخی حضورشون تا چ اندازه عمیق بود
و من برای جبران اشتباهات و به دوش کشیدن دردهایم چقد تنهام دنیا درس های زیادی دارد ک به ادمها بدهد ..... تا رنج بی پناهی و بی تکیه گاهی مثل سایه ای شوم پشت سرت همراه و همگام باشد و هر وقت ک تو سربرگردانی او نیز سرش را میچرخاند تا ثابت کند کنار توست و هرگز رهایت نمیکند